“En, wat heb je allemaal gedaan de laatste tijd?” Een vraag die iedereen wel eens krijgt en zeker nu een lange periode van lockdown op zijn einde loopt. Ik betrap mijzelf er ook op dat ik die vraag soms stel aan mensen die ik lang niet gesproken heb.
Luchtkastelen renoveren?
Tja, wat heb je allemaal gedaan? Niet niets in elk geval. Of wel? Een lockdown bant eigenlijk al het sociale verkeer, de borrels, feestjes, vergaderingen en bijeenkomsten uit je leven. Verder verkeer je voornamelijk met de mensen uit je ‘bubbel’ en zijn je activiteiten verder beperkt. De huizen en tuinen zijn nog nooit zo goed op orde geweest, in de 1e lockdown konden de afvalbrengstations, de kringloopwinkels en de bouwmarkten het werk gewoon niet aan. Men was duidelijk druk met iets, opruimen en ordenen. Maar op een gegeven moment is het huis en de tuin dan klaar en wat doet de mens dan? Ontspannen? Of staan we al weer te trappelen om de tredmolen te betreden?
Is de lockdown heilzaam geweest voor ons? Hebben we eindelijk geleerd even te lanterfanten, dagdromen en luchtkastelen te bouwen? Of gaan we die laatste alleen maar even snel renoveren en gewoon weer verder waar we gebleven waren?
Naar de wolken kijken.
Als kind was ik er goed in. Ik kon uren in een weiland liggen, grassprietje in mijn mond en naar de lucht kijken. De zomerdagen duurde in mijn herinnering eeuwig en ik had alle tijd. Maar dat ben ik kwijtgeraakt toen ik opgroeide en in een werkzaam leven terecht kwam. De tijd was meer en meer iets dat me op de hielen zat. Lanterfanten wordt ook gezien als onproductieve tijd, verspilling en een luxe die niemand mag hebben. ‘Ledigheid is des duivels oorkussen’ zegt men wel. Maar eigenlijk is het ons grootste cadeau in het leven. Het is een vruchtbare mest waar alle andere dingen in het leven mee gevoed kunnen worden.
Voor mij was de lockdown juist een hele drukke periode. Dus van lanterfanten kwam helemaal niks. Ik heb me rotgewerkt. Nu, met een oplossende lockdown, lange dagen en minder zware druk op de webwinkel kan ik even ademhalen. Moet ik even ademhalen. Af en toe mijzelf toestaan even helemaal niets te doen. Maar dat had ik natuurlijk helemaal niet in de gaten, ik was druk en bleef druk. Ik bleef in de actieve stand staan. Hoe dat zit kan je in dit interessante artikel lezen, met bijbehorende tips.
PoeZEN.
Toen werd onze kat ziek. Het is een oud beest en het lijkt er op dat de dagen uit zijn negen levens bijna zijn geteld. Opeens realiseerde ik me dat er momenten zijn die je kunt verspillen en dat ze nooit meer terugkomen. Het samenzijn met dit lieve beest dat zo lang ons leven heeft gedeeld. Aan zijn actieve leven is eigenlijk al een einde gekomen. Dagen buiten op pad, in bomen klimmen, muizen vangen en ruwe spelletjes met ons, die tijd is voorbij. Zijn dagen bestaan nu voornamelijk uit slapen, eten en geaaid worden, dat laatste is favoriet. En slapen doet hij het liefst met wat gerommel van ons op de achtergrond. Ons gezelschap is een belangrijk voorwaarde voor zijn geluk en welbevinden.
Dus sinds enige tijd scheur ik mij enkele keren per dag los van mijn zakelijke werkzaamheden en huishoudelijke beslommeringen. Ik laat de boel even de boel en ga bij de kat op de bank liggen. Hij opent dan een oog, zegt prrrt en draait zich knorrend om met een poot op mijn arm en daarop zijn koppie. En slaapt, diep tevreden, verder. En ik lanterfant een half uurtje. Kijk naar de kat, zijn schoonheid, zijn wezen, zijn roze voetkussentjes en drink het in. En ben bewust een half uur niet bezig met werk, huishouden, politiek of wat me verder maar bezig kan houden in de waan van de dag. Ik kijk naar Kat en denk verder nergens aan. Eigenlijk heel Zen dus. Daarna kan ik weer met focus en energie verder met alle andere dingen.
De lange periode van topdrukte heeft wel zijn tol geëist. Ik ben duidelijk vermoeid, heb weinig zin om nieuwe dingen op te pakken en mijn creativiteit staat op een laag pitje.
Het is dus tijd om even tot stilstand te komen, en mij de Kunst van het nietsdoen eigen te maken, de komende weken. Al dan niet in gezelschap van Kat, die deze kunst geheel en al beheerst.
Ik wens je een ontspannen zomer en veel nietsdoen!
Jessica
