16 november 2015 – Volgens Wikipedia is Winterdepressie de naam die wordt gegeven aan een verschijnsel waarbij mensen de neiging hebben steeds in het winterseizoen, als de dagen kort zijn, depressief te worden (in de medische wereld Seizoensafhankelijke Depressie afgekort als SAD – ha wat een mooie naam!) en waarbij de depressieve verschijnselen overgaan als de dagen weer gaan lengen.

Volgens mij kunnen we er in Nederland ook last van hebben. Ik wel in ieder geval. November is voor mij een onneembare drempel. Alles lijkt dood, de dagen zijn grijs. Het wordt kouder en natter en op korte termijn zal het alleen nog maar erger worden. Kortom, maak me maar weg voor die periode, doe maar een winterslaap. Het enige wat helpt is wat gezellige lichtjes in huis, de houtkachel aan, op de bank onder een warme plaid en een kop warme choco of thee. En op zijn tijd wat alcoholische ondersteuning. (Drankzuchtigheid is niet voor niks een probleem in Scandinavië…)

Maar tot mijn stomme verbazing, als ik dan bij de houtkachel zit met een beker of glas lekkers en de poes op schoot, zit ik stiekem te genieten. Te genieten van de regen die tegen de ramen slaat en waar ik dan lekker niet in hoef te lopen. Te genieten van het feit dat ik een legitieme reden heb om niet naar buiten te gaan en me te koesteren in licht en warmte. En me te verheugen op de komende feestdagen waarop je dit samen met je dierbaren kunt doen. Het is dus een kwestie van Ying en Yang, zonder deze periode van wegkruipen zou ik denk ik ook niet zo genieten van de zomer. Ik draai het dus maar eens om deze herfst; ik verheug me nu al op de winter!