27 maart 2016. Ik vind Pasen een heerlijke tijd. Lekker rustig. Genieten van het lenteweer en je verheugen op de zomer. Ook een goed moment om klusjes te doen en de ramen weer eens te lappen, want als de zon zo volop schijnt zie je pas hoe vuil die weer geworden zijn. En kom, ook meteen maar eens de gordijnen aanpakken.
Ik hou niet van gordijnen, maar soms moet je toch wat voor de ramen hebben. Roman Blinds ofwel vouwgordijnen vind ik het minst lelijk en wel een stijlvolle oplossing. Het liefst een lichte naturelle kleur. Die dus goor wordt op den duur. Gisteren had ik de ramen gelapt en het vouwgordijn er even afgehaald. Bah, wat was het gordijn weer smerig geworden. Dat raam staat nog wel eens open en dan komen er spinnetjes binnen die gezellig in de plooien van het gordijn gaan wonen. En spinnen staan nou niet bekend om hun nette toiletgewoonten. Ze laten het zogezegd gewoon vallen. Op de plooien van mijn mooie lichte vouwgordijnen. Er zat niks anders op; wassen die vouwgordijnen.
Ik haalde het vouwgordijn er af. Dat gaat simpel, het is er een met zo’n klik systeem. Het gordijn zit met klittenband op een soort rail. Voor zover alles goed bedacht. Maar dan. Om het gordijn te kunnen wassen moeten de touwtjes waarmee je het naar boven kunt trekken er uit. Dat gaat op zich prima. Het wassen ook. Op 40 graden zodat het niet krimpt. Het moet daarna evenwel goed gestreken worden, anders ziet het er niet uit. Ook best wel een klus maar dat heb je er graag voor over. Maar dan. Moet je al die touwtjes in de juiste volgorden door pieeepkleine lusjes zien te rijgen. Een monnikenwerk waar ik veel moeite mee heb en al gauw mijn geduld verlies. En je geduld verliezen in een wirwar van touwtjes, dat is niet zo’n goed idee. Daar krijg je spijt van.
Ik kan me uit het verleden herinneren dat ik soms zo mijn geduld verloor dat ik het vouwgordijn in de prullenbak mieterde en naar IKEA toog om een nieuwe te kopen. Maar dat is natuurlijk belachelijk gedrag! Iets wat nog goed is weggooien omdat het te veel moeite kost om schoon te maken? What was I thinking? Nee. Dat doen we dus niet meer.
Er moet toch iets voor te verzinnen zijn? Ja. Een kromme meubelmakersnaald. Zo simpel is het. Van die naalden die ik heb gebruikt om vloerbedekking aan elkaar te naaien die ik niet kamerbreed kon vinden. Dat werkte prima. Maar ook om een draadje door die pielekleine lusjes te trekken werkt deze naald geweldig. Het strijken blijft mijn minst favoriete onderdeel van dit jaarlijkse klusje. Maar voor de rest is het nu een peuleschil.
Ik heb een partijtje ingekocht. Want hoe vaak pak ik zelf die grote kromme naald niet voor een klusje? Ik til er ook het dekseltje van het afvoerputje in de douche mee op en nog 101 andere dingen. Fijn om in de gereedschapskist of naaidoos te stoppen voor je weet maar nooit. En dus hoort ie ook in mijn winkel want dit kan iedereen eigenlijk wel gebruiken. Bekijk de naald.
