15 december 2016 – Kerstpakkettenblues

Kerstpakket tijd!

Mijn lief kwam afgelopen week thuis met een kerstpakket van de baas. Een werkelijk enorme doos vol belofte die nog maar net door de voordeur paste.
In een 10e van een seconde ging er van alles door me heen. Opwinding, spanning, blijheid nieuwsgierigheid. Allemaal emoties ik ook in de jaren 70 voelden als mijn vader met zijn kerstpakket thuiskwam. Wat een feest was dat. De doos ging open en er kwamen allerlei verrassingen uit. Een grabbelton in optima forma. Kersen op sap, zoutjes en toastjes, een blikje crab, chocolaatjes en weet ik wat nog niet meer. In ieder geval dingen die nooit op het boodschappenlijstje van mijn moeder stonden en een bepaald soort luxe uitstraalden. De chocolade en zoutjes gingen natuurlijk meteen op, maar de potjes met luxe dingetjes? Ach die werden kastvulling. Want wanneer gebruikte je die nou?
Lief pakte het pakket meteen uit na binnenkomst. De inhoud liet ons achter in vertwijfeling. Een plastic verpakking met afbak stokbrood, een doosje chocolade, een onduidelijk zakje met zout en kruiderij, 2 lelijke serveerbakjes (maar ja smaken verschillen), een pakje papieren servetten, een biervatdinges zonder bier (?), 4 messen en vorken met een kunststof handvat, een zak houtskool en een barbecue.
?

Ja. Een barbecue, formaat kleuterpartijtje. Echt waar.
“Nou, zei mijn lief “we hebben weer voorraad voor de rommelmarkt”.
Mijn opwinding, spanning en blijde verwachting sloeg om in een totale teleurstelling en zelfs boosheid. Het bedrijf waar mijn lief voor werkt gaat zorgvuldig met het personeel om, mensen worden gewaardeerd en netjes behandeld, er heerst een prima werksfeer en er is bewustzijn over duurzaamheid. En dan wordt er zo’n kerstpakket verstrekt.
Tuurlijk, ik begrijp dat het niet meevalt om iets te verzinnen wat iedereen zal aanspreken want het personeelsbestand is zeer divers. En je moet wat, als werkgever. Maar ik kan er niet over uit dat er veel geld wordt gespendeerd aan gewoon, plat gezegd; rommel. Voorraad voor de rommelmarkt. Spullen die ontworpen, geproduceerd, vervoerd, verhandeld en geschonken worden en vervolgens in een schuur en uiteindelijk op de rommelmarkt terechtkomen. Waar ze worden verkwanseld tegen minder dan de kostprijs en uiteindelijk, omdat ze toch niets waard zijn, in de vuilcontainer verdwijnen.

Wat een verspilling!

Er zullen heus wel mensen zijn die blij zijn met het pakket, omdat ze net van plan waren om een kleuterbarbeque of een biervatdinges te gaan aanschaffen. Maar die, ik schat 1% van het personeelsbestand hadden misschien toch liever een ander modelletje gehad. Kortom; niemand wint. Het bedrijf niet, wat veel geld heeft gespendeerd. Het personeel niet, wat opgezadeld is met rommel. Het milieu niet. Alleen de producent en tussenhandel, die heeft er aan verdiend.

Zou ik het anders doen als werkgever?

Jazeker. Dit kerstpakket kost denk ik ergens tussen de 60 en 80 euro per stuk. Voor dat geld kan je toch wat leukers bedenken wat ook langer mee gaat. Of stel 3 verschillende pakketten samen waar mensen uit kunnen kiezen. Er moet iets waardevols in zitten, een gebruiksvoorwerp wat iedereen kan gebruiken en lang mee gaat en ook iets bijzonders is.  En een aantal lekkere verwendingetjes om te eten of lekker mee te douchen. Dingen die iedereen doet. En als het kan ook nog een beetje verantwoord want dat wil je als bedrijf toch ook uitstralen? Dat je nadenkt over wat je doet?
Zelf maak ik nog steeds op regelmatige basis gebruik van dingen die ik ooit in een kerstpakket heb gekregen, een lekker dikke badjas, een reiskoffertje, een stevige snijplank en een uitstekende kurkentrekker. Sommige dingen zijn al 20 jaar bij me in gebruik en elke keer dat ze gebruik denk ik toch weer even een fractie van een seconde aan dat bedrijf waar ik toen werkte en dat ze toch verdraaid goede kerstpakketten konden verzinnen.
Komend jaar ga ik me maar eens beraden op leuke kerstpakketten voor bedrijven…… voor volgend jaar. Verbeter de wereld, begin bij jezelf.