19 mei 2017 – Ik ben van de Joris Driepinter generatie. 3 glazen melk per dag werd gepropageerd als gezond in die tijd. En ja dat was wel logisch. Want melk is natuurlijk een instant pakket met eiwitten en vitamines. Nog maar 25 jaar na de Hongerwinter zat dat er goed ingeramd bij iedereen. Dus op  de lagere school kreeg ik elke dag een pakje melk tijdens de ochtendpauze. In een driehoekig kartonnetje, met een plastic rietje. De melk smaakte trouwens ook naar plastic. Sommige kinderen in de klas lustten echt geen melk en voor die kinderen was er – op speciaal verzoek van de ouders – chocolademelk. Ik keek er altijd jaloers naar als zij hun choco kregen, maar nam nooit de moeite om er bij mijn ouders op aan te dringen ook chocolademelk voor me te regelen. Maar ik gruwde eigenlijk gewoon van die driehoekmelk. Want ik wist hoe het echte spul kon smaken.

In die eindeloze en zonovergoten zomers ( in mijn herinnering dan) gingen wij naar Oostenrijk op vakantie. Met z’n vieren in de 2CV, met een grote tent, kampeerspullen en een hond. Op de camping staan boven in Alpen. Het woord camping moest je trouwens met een grote korrel zout nemen. Het was een grasveld bij de plaatselijke herberg. Het toilet gebouw bestond uit een poepdoos in een houten hok met een wasbakje aan de achterkant. Het dorp telde welgeteld 10 huizen en het waren allemaal boeren. Ze hadden koeien, allemaal een stuk of 5. Van die koeien uit een Almhof reclame. Een en al vochtige neus en reebruine ogen met ellenlange wimpers. En ja, met een bel om de nek, echt waar. En ’s ochtends zetten de mensen de deuren van de stal open en verzamelde de koeien zich bij het hek wat het gehucht omsloot. Dan kwam de herdersjongen er bij en gingen ze de hele dag op pad. Grazen in de Alm. Aan het eind van de middag hoorde je ze in de verte al weer aankomen, dat speciale zeer romantische geklingel van de bellen. En dan stonden de koeien weer bij het hek te wachten tot het open ging en zochten ze hun eigen stal op. Daar werden ze dan gemolken en gevoerd en brachten de nacht in de stal door.

De inwoners van het gehucht vonden het wel leuk, zo’n klein meisje wat nieuwsgierig om het hoekje de stal in gluurde, maar ze hadden het te druk met melken om zich om me te bekommeren. Ik stond daar tegen de deurpost aangeleund en snoof de heerlijke lucht op van vers hooi, warme lijven en koeienstront. En luisterde naar het gelijkmatige geluid van stralen melk in de emmer (er werd nog met de hand gemolken) en het gesnuif, gestamp en af en toe gemompel van de koeien. Soms, als zo’n tandeloos wijfie -altijd gekleed in bloemetjesjurk met schort en rubber laarzen- klaar was met het melken sprak ze me aan in een schier onverstaanbaar Oostenrijks dialect. Voor mij niet te ontcijferen, want ik kon alleen keurig ZDF Duits verstaan dankzij ‘het programma met de muis’ wat ik op woensdagmiddagen bekeek. Dan werd er een beker gehaald en kreeg ik een portie melk. Nog warm van de koe en god wat een smaak had dat. Je proefde letterlijk de kruiden van de alm en de vlokken room dreven er boven op. Niks gepasteuriseerd of afgeroomd. Melk pur sang. Ik was verpest voor het leven.

De idylle van de lieve oude vrouwtjes werd overigens ruw verstoord toen zuslief en ik op een middag de koeien opwachtten bij het hek en het hek alvast opendeden. De koeien overrompelden de eigenaren die nog bezig waren de stal op orde te maken voor het melken. Het hele dorp raakte in de stress en zus en ik werden uitgescholden in dat onbegrijpelijke dialect. Maar de boodschap was duidelijk.

Wat is er nou mis met de witte motor? Nou best wel veel als dit de standaardmelk uit de supermarkt betreft. En als er ‘weidemelk’ op staat dan denk je dat je verantwoorde melk te pakken hebt. Maar dat is dus niet zo. Deze koeien krijgen ook soja krachtvoer. En dat is niet best voor het milieu. Melk drinken is niet echt nodig als je gezond en gevarieerd eet maar is wel verworden tot een heuse industrie. En tja, als dieren bij een industrie gaan horen, dan betalen dieren de hoogste prijs.

Het beste wat je kunt doen als je per se melk wilt drinken is biologisch-dynamische melk kopen, die is gegarandeerd van bedrijven die zelf het krachtvoer verbouwen. Maar dat is een stuk duurder en niet overal verkrijgbaar.

Om in elk geval de boeren een eerlijke prijs te gunnen kan je Zoek de boer voor melk eens kijken. Je omzeilt dan in ieder geval de industrie.

Die koeien lopen natuurlijk niet op bloemrijke alpenweiden, en de melk zal afgeroomd zijn maar ik kan me voorstellen dat de melk in ieder geval meer smaak heeft dan de melk uit de melkfabrieken. Want het voer bepaalt de smaak van de melk en hoe meer melk van verschillende bedrijven wordt vermengd, hoe minder specifieke smaak er over blijft. Melk drinken, het moet niet maar als je het doet, doe het dan goed.

Jessica