Industriële ontwerpers, vloek of zegen? (1)

Je denkt er niet zo over na in het dagelijks leven. Maar alle dingen die je gebruikt zijn ooit door iemand ontworpen. Het is fascinerend om te zien hoe veel verschillende ideeën er kunnen zijn over een simpel gebruiksvoorwerp zoals een beker of een stoel. De functie is hetzelfde; drinken of zitten. Maar hoe je dat doet in welke omstandigheden, daar hebben al heeeel veel mensen over nagedacht en er hun visie op gegeven door een ontwerp te maken. Met wisselend resultaat. Een beker die een verkeerd zwaartepunt heeft levert veel gemorste koffie op, een stoel met een verkeerde zithoek een zere rug. En dingen zijn meestal niet alleen maar functioneel. De ontwerper probeert ook een zekere schoonheid aan zijn ontwerp mee te geven. Maar ja –‘ beauty is in the eye of the beholder’- en dat is een kwestie van smaak dus.  Zelf hou ik van ontwerpen zonder frutsels of franjes. De essentie van het Ding moet meteen duidelijk zijn. Geen vraag of het een koffiezetter of een droogkap is. Ook als het Ding twee functies heeft zou je dat in een oogopslag moeten zien. Poef en/of bijzettafel, schaal en/of kattebak. Dat voorkomt nou eenmaal genante situaties in het dagelijks leven, en vooral als je schoonmoeder op bezoek komt of zo.

Toen ik begin jaren 90 de citruspers van Alessi door Philipe Starck zag kreeg ik zo’n KNAL. Ja zo moet zo’n ding er uit zien! Tot de essentie teruggebracht en dan ook nog smaakvol vormgegeven. Een object wat je kunt gebruiken. Verder hou ik niet zo van Alessi, en maar een paar andere dingen van Philipe Starck vind ik mooi. Leuk vind ik aan veel van zijn ontwerpen dat de functie goed wordt gecombineerd met de vorm, maar dat hij soms ook de vorm in het belachelijke trekt. Zoals de klassiek vormgegeven stoelen in kunststof of de lampen met buitenproportionele kappen. Humor is hem niet te ontzeggen in ieder geval. Kijk (nog eens?) naar een mooi verhaal van hem hoe de mens tot ontwerpen komt. Het is even een zit maar wel erg leuk, een aanrader!