12 juli 2016 – Gras maaien.

Gras maaien, het hoort er bij. Gezegend met een grote tuin waar ook gras is te vinden ben ik zomers ‘veroordeeld’ tot het maaien van gras. Gemiddeld 1 keer in de 5 dagen, want anders staat het binnen een mum van tijd tot de knieën. En omdat het toch om erg veel vierkante meters gaat moet ik me helaas bedienen van een zitmaaier en maai de boel in 2 uur kort. Het liefst zou ik gewoon zo’n mechanische handmaaier gebruiken.

Rrrrr, rrrrr. Heel meditatief. Maar niet reëel, dat zou me 10 uur per grasmaaibeurt kosten, en vele blaren op de handen. Wel strakke kuiten en een topconditie, dat dan weer wel.

Niet handig.

Een noodzakelijk kwaad dus, zo’n zitmaaier. Het ding maakt een enorme herrie, dus ik moet gehoorbeschermers op. Die geregeld van mijn hoofd gezwiept worden door een laaghangende tak. En zo’n maaier is het toonbeeld van niet-handig! Je kunt er geen scherpe bochten mee maken, het schakelen is een precisie werkje net als achteruit rijden. En er zit een opvangbak aan vast die het gemaaide gras opvangt en waar moet je daar dan weer mee naar toe?

Alternatieven?

Ik zou liever een maaier hebben die het gras fijn maait en over het gras verspreid, maar ja dat is weer een hele investering voor een ding wat ik eigenlijk helemaal niet wil hebben. Want herrie en benzine gebruiken, dat past gewoon niet in mijn plaatje van tuinieren.

Ik zou dus graag een elektrische zitmaaier willen hebben. Die zijn er ook, maar je kunt ze geen echte verbetering noemen, behalve de genoemde herrie en dat ze dan geen benzine slurpen. Ze zijn nog net zo lomp en onhandig als de motoruitvoeringen en verdichten de grond waar je overheen rijd. En ze zijn evengoed niet te betalen zo duur.

Een mooi alternatief zijn de maairobots van tegenwoordig. Maar met onze tuin, die verschillende grasvelden heeft en absoluut grillig is van vormgeving en toch erg groot qua oppervlak lijkt zich niet te lenen voor een dergelijke oplossing.

Eergisteren draaide ik mijn verplichte rondjes weer op het brulapparaat. En ik zat te bedenken dat je zo’n zitmaaier toch ook moet kunnen maken als een soort trapauto? Ik kan me voorstellen dat je benen niet genoeg kracht kunnen leveren om het maaidek ook aan te sturen maar met een elektrische hulpmotor zou het toch mogelijk moeten zijn? En dan alsjeblieft een model wat wendbaar is en het gras heel fijn versnippert. Op gewone – iets dikkere- fietsbanden zodat je de grond niet nodeloos dichtdrukt.

En heerlijk, gewoon de vogels kunnen horen terwijl je je rondjes maakt. Je krijgt nog beweging ook.

Er zijn plannen om naar Mars te gaan vliegen. Dan moet dit toch ook kunnen? Zijn er knappe koppen in Nederland die zo’n ding kunnen ontwerpen? Mochten die er zijn, ik bied mezelf bij deze aan als test maaier.

Of moet ik toch maar een geit gaan nemen?

Wie het weet mag het zeggen!

Jessica