Ik maai niet meer in mei
Ook al is het niet zo warm als we gewend zijn en wellicht zouden willen, het is Mei.
In Mei leggen alle vogels een ei. En uit dat ei komt een kuiken als het goed is. En vanaf dat moment staat het leven van hun ouders maar in één teken; voedsel vinden. Zolang het licht is zie je de ouders heen en weer vliegen met hapjes, voornamelijk in de vorm van rupsen, wormen en insecten. Koolmezen gaan bijvoorbeeld pas eieren leggen en broeden als het er naar uitziet dat er voldoende voedsel is. Dat is prima geregeld in de natuur.
Maar ik maak me zorgen. Ja, het voorjaar was kouder en natter dan we wellicht gewend zijn de laatste jaren, maar voor een Nederlandse lente vrij normaal. Ik zie ze echter niet vliegen. En dan bedoel ik het letterlijk, ik zie de insecten niet vliegen. De bijen en hommels, zweefvliegen en allerhande vliegend spul, ze zijn er bijna niet. Rupsen heb ik ook nog niet gezien. En dat zou wel moeten. Want de Koolmezen zeggen dat het tijd is. Ik heb 8 mezenkastjes in de tuin hangen en er wordt maar in een enkel kastje gebroed, misschien is dat al een veeg teken? Ik woon al bijna 2 decennia op deze stek en ja ik zag in die jaren het insectenbestand teruglopen. En dat blijkt dus overal zo te zijn, lees dit artikel maar.
En de boer hij sproeide voort...
Nu woon ik in een uitgesproken agrarisch gebied. De velden zien hier letterlijk oranje in het voorjaar omdat de boeren het onkruid doodspuiten alvorens te gaan ploegen, eggen en zaaien of poten. Als het nieuwe zaai- of pootgoed in de grond staat komt de volgende giflading er over heen. Denken dat je op het platteland gezonder en schoner kunt wonen is een illusie. Fijn is wel dat de boer van het aanpalend perceel tegenwoordig een strook voedselakker tussen zijn land en onze tuin heeft aangelegd. Dat is een buffer. Maar toch, je moet als insect van goede huize komen de giftige akkers te omzeilen.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf
Ja dat is een waar woord. Ik stoor me vreselijk aan het starre landbouwbeleid waaronder de agrariërs met boerenslimheid en een flinke slok subsidie hun boterham verdienen. Maar ik kan er niks aan doen, hoogstens een klein natuurreservaatje aanleggen als uitwijkplaats voor de insecten. Die insecten hebben namelijk een niet te verwaarlozen positie in ons leven op aarde. Ze zorgen voor bestuiving, dienen als voedsel voor andere dieren, ruimen rommel op en eten andere insecten die de overhand dreigen te nemen. We kunnen wel honderd nestkastjes neerhangen, maar als er geen rupsen voor de koolmezen zijn houdt alles op.
Soms is iets niet doen de beste oplossing
We hebben een redelijk grote tuin voor het grootste deel bezet met loofbomen. Er zijn wat stukken gras (gazon wil ik het niet noemen) en er zijn een vijver en een poel. De tuin wordt omzoomd door een takkenril die ik elk jaar weer aanvul met gesnoeide takken en dergelijke. Stapels stenen en dakpannen her en der en natuurlijk ook de opslag voor kachelhout bieden onderdak aan heel veel beestjes. Op zich dus al goed bezig. Maar dit jaar besloot ik ook eens te wachten met het maaien van het gras. Maai Mei Niet is een mooi initiatief om onze insecten een extra steuntje in de rug te geven.
Door niet te maaien laat je natuurlijke en inheemse planten die zich in ons gras nestelen de vrije hand om te bloeien. En met dat bloeien is er een extra voedselbron voor de insecten. Je kunt verder nog meer niet doen, blad opruimen, strak snoeien, schoffelen. Je tuin wordt dan steeds meer een natuurgebiedje, herbergt meer beestjes en houdt het water langer vast. Dus ik heb mijn drang om de tuin ‘netjes’ te hebben voor de lente onderdrukt en de boel de boel gelaten. Ik maai niet meer in mei. Ik werd beloond!
Het gras staat inmiddels twee kontjes hoog en zal straks lastiger te maaien zijn. Eigenlijk zou ik de zeis tevoorschijn moeten halen voor die eerste maaibeurt. Maar ja ik heb ook nog een webwinkel te runnen dus ik vrees dat tijd de bepalende factor in deze wordt. Ook moet je niet te veel lopen over dat lange gras, want dan gaat het plat liggen. In dat geval zou je paadjes kunnen maaien voor de makkelijke loop. Voor de tuinier die een kortgeschoren effen groen biljartlaken wil is dit natuurlijk geen oplossing maar als je een diverse en natuurvriendelijke tuin wilt hebben begin je bij het makkelijkste wat er is; het gras.
Maar goed, Maai Mei Niet heeft mij geholpen de stap te nemen om niet te maaien. Het heeft mij meer vrije tijd, meer schoonheid en respect voor de natuur opgeleverd. En onze vliegende vrienden een extra hapje dacht ik zo. Het voelt goed en volgend jaar doe ik het weer zo, ik maai niet meer in mei.
Handige Groet,
Jessica
