5 november 2015 – Gister stapte ik zo maar de Action binnen. Geen idee waarom ik daar naar binnen ging. Vast mijn reptielenbrein wat een beetje hijgend “Koopjes! Koopjes!” in mijn oor fluisterde.
Enigszins verdwaast dwaalde ik tussen de schappen. Oh! wat een leuke dingetjes. Ik vond mezelf terug, serieus, met een zakje met waxinekaarsjes met een LED lampje in de hand. Nog geen euro voor drie van die lampjes. Ik onderzocht hoe de lampjes werkten, met een batterij? Oplaadbaar via USB? Ik kon het niet vinden. Niet op het ding en niet op de verpakking. Er moet een batterij in zitten. Maar hoe krijg je die er uit, en dan moet je ze weer gaan kopen. Negen van de tien keer vergeet je dat. Het dingetje komt in een laatje terecht en gaat uiteindelijk de vuilnisbak in. Ze worden met honderdduizend tallen met containerschepen aangevoerd vanuit China waar ze in massa fabricage worden gemaakt. Ik weet niet onder wat voor omstandigheden, maar als ze zo goedkoop zijn doet dit het ergste vrezen. Lage lonen, een zeer matig tot slecht milieubeleid. Van het allergoedkoopste plastic. Batterijen. En dan te bedenken dat de Action zeker 50% marge op die dingen heeft en ze dus ook nog naar Europa vervoerd zijn. Zo goedkoop, dat kan gewoon niet. Ik vrees dat men in de regio de rekening betalen. Die bestaat uit lage lonen en milieuverontreiniging. En wij ook, want deze leuke dingetjes belanden allemaal binnen een jaar in de vuilnisbak. Moeten er weer uitgevist, gedemonteerd en verbrand worden. Wat een waanzin. En we trappen er allemaal in.
De betovering was op slag verbroken. Overal om me heen zag ik dergelijke dingen liggen. Bestek. Kopjes. Telefoonhoesjes. Je kunt het zo gek niet bedenken. Op het oog leuk om te zien, maar zo goedkoop dat het niet goed kan wezen. Het zou verboden moeten worden! Ik ben de winkel uitgestampt. Ik moet deze prikkels echt leren te negeren.
Op weg naar huis had ik even een stevig gesprek met mijn onderbewustzijn. Het valt niet mee om bewust te blijven, op een onbewaakt ogenblik stink je er zo in. Met dank aan je reptielenbrein.
Jessica
